‍

Het huis met corsetterie ligt in een wijk die getuigt van een unieke geschiedenis van de textielindustrie aan het einde van de 19e eeuw. Met aan de voorzijde de voormalige Gevaertsfabriek en aan de achterzijde de voormalige Safferfabriek -met haar prachtige Art-Deco stijl kantoren-.

De gevel van het huis bleef - op twee krachtige ingrepen na - volledig behouden. De erker werd vervangen door een groot, vast raam dat het zonlicht diep in het huis laat doordringen via de vide erachter. Daarnaast hebben we de dakbedekking van het onderste deel van het mansardedak verwijderd en de bestaande houten constructie blootgelegd. Het openbreken van het mansardedak is een statement dat de gevel frisheid geeft. De constructie geeft een geleding aan het anders banale dak.

Op de begane grond was het een zoektocht naar meer openheid. Dit werd zeer radicaal doorgevoerd. Alle ruimtes werden met elkaar verbonden door alle muren te openen. Op deze manier werden door- en inzichten gecreëerd. Het licht verspreidt zich doorheen het hele gelijkvloers. De uitbreiding aan de achterzijde, over de volledige breedte, kopieert precies deze opengewerkte plattegrond, in materiaal, hoogte en structuur. Op deze manier kan men niet uitmaken in de aanbouw te staan, of in het hoofdvolume. En zo wordt de begane grond één vloeiende open ruimte, waar de functies nauwelijks gedefinieerd zijn. Maar deze radicaal open ruimte werd ook terug afsluitbaar gemaakt, door middel van translucente akoestische stoffen schuifwanden. Kamers geven een zekere intimiteit en leesbaarheid. Open of gesloten, rustig of luid, donker of licht, alleen of met veel. De ruimtes kunnen alles zijn of worden. Ze (kunnen) veranderen van functie. Een monotone vloer verbindt dan weer alle ruimtes tot één geheel.

Het trappenhuis staat nu nog centraler in het huis. Ideaal. Het verbindt alle kamers met elkaar en met de bovenverdieping. Ondergronds, een grote kelder, een grote berging, een onmisbaar (praktisch) hulpmiddel voor de volledig open begane grond.

Via de mezzanine ontstaat een relatie tussen de verdieping en de begane grond. Door de bestaande deur (die onder de grendel in tweeën is gesneden) is het mogelijk om met de benedenverdieping te communiceren. Zoals op de centrale binnenplaats in een Romeinse villa of een Marokkaanse Riad. Bovendien zorgt deze vide ervoor dat de zon in het huis schijnt (de voorgevel ligt op het zuiden) tot diep in de keuken.

De eerste verdieping is voor de ouders. De hoofdslaapkamer is eenvoudig en bevindt zich aan de achterzijde van het huis. Het is hier rustig. De badkamer en de dressing worden in één grote beweging aangepakt. De twee kamers staan met elkaar in verbinding, rondom loopt een lange muur van kasten.

De dakverdieping is voor de kinderen. Als kleine leefruimtes onder het dak. De zon komt volop binnen, maar wordt voldoende afgeschermd door de oversteek van het mansardedak.

Korset vormt een synergie tussen klassieke architectuur met haar specifieke sfeer met een hedendaags rationeel technisch woonconcept. De bestaande woning werd als een bruikbare relikwie gezien die binnenin drastisch is herschapen.

‍

The house with corsetry is located in a district that bears witness to a unique history of the textile industry at the end of the 19th century. With the former Gevaerts factory at the front and the former Saffer factory -with its beautiful Art-Deco style offices- at the back.

The facade of the house remains – apart from two powerful interventions – completely preserved. A disturbing element on the static facade was the bay window, an oversized pimple. We replaced the bay window with a large, fixed window that allows sunlight to penetrate deep into the house via the void behind it. In addition, we removed the roof covering from the lower part of the mansard roof and uncovered the existing wooden structure. Breaking open the mansard roof is a statement that gives freshness to the facade. The structure gives an articulation to the otherwise banal roof.

In the ground floor the existing symmetrical articulation of the house followed. But it was a search for more openness. We implemented this very radically! We connected all the rooms on the ground floor with each other to fully open all the walls. In this way we created views and insights throughout the entire ground floor. The light spreads through all the rooms.The extension at the back, over the entire width, copies exactly this opened plan, in material, height and structure. In this way one cannot decide to stand in the extension, or in the main volume. And so the ground floor becomes one fluid open space, where the functions are barely defined. But on the same hand we didn’t want to lose the feeling of rooms. They give a certain intimacy and legibility and can create different atmospheres. For this purpose, we provided that the rooms can also be closed off again, with acoustic translucent fabric sliding walls. Open or closed, quiet or loud, dark or light, alone or with a lot. The rooms can be or become anything. They (can) change function. A monotonous floor in turn connects all the rooms into one whole.

The existing staircase will be replaced by a new version, but the location will be retained. The staircase is now even more central in the house. Ideal. It connects all the rooms with each other and with upstairs. Underground, a large basement, a large storage room, an indispensable (practical) tool for the fully open ground floor.

Through the mezzanine on the street side, we sacrifice a room, but we get something in return. A relationship between the upper floor(s) and the ground floor. Through the existing door (which is cut in two under the latch) it is possible to communicate with downstairs. As in the central courtyard in a Roman villa or Moroccan Riad. Moreover, this void ensures that the sun shines into the house, the facade faces south, deep into the kitchen.

The first floor is for the parents. The master bedroom is straightforward and is located at the rear of the house. It is quiet here. The bathroom and dressing are tackled in one big movement. The two rooms are connected, all around runs a long wall of closets.

The roof floor is for the children. As small living spaces under the roof. The sun comes in abundantly, but is sufficiently shielded by the overhang of the mansard roof.

The project forms a synergy between the classical architecture with its specific atmosphere and a contemporary rational technical living concept. We consider the existing house as a usable relic, whose existing appearance towards the surroundings is preserved, but which has been drastically recreated inside.

‍

^CREDITS
Status : 2017-2019
Team: Seger Delmulle, Jana De Meutter, Joachim Provoost
Stabiliteit: fraeye & partners ingenieursbureau
Fotografie: Johnny Umans