‍

De woning Vancoppenolle ligt op een smal perceel, boven op een helling. Het landschap glooit hier naar beneden om in de verte voorbij het dal op een andere heuvel door de bomen afgeboord te worden. Het prachtige golvende landschap van de Vlaamse Ardennen. Het is hier rustig leven, weg van de drukke circulatielijnen.

Een pad leidt naar een sober cederhouten volume. Het ontneemt de bezoeker het zicht op het landschap. Aan de straatzijde is de doos volledig gesloten, uitgezonderd een smalle lage gang die er dwars doorheen loopt en aan de andere zijde een fragment uit het landschap knipt. Plagend gunt de architect de bezoeker slechts een glimp van het uitzicht.

De  inkom van de gedeeltelijk in de helling ingegraven woning zit op de eerste verdieping, vooraan rechts in de smalle gang.
De hal die je betreedt is laag en klein. Een smalle spiltrap gevangen in een gesloten stalen koker leidt je naar beneden. In de koker wordt je het zicht volledig ontnomen. Eens beneden is de verrassing groot. Doorheen een volledig beglaasde achterwand ontvouwt het landschap zich in alle grootsheid. Een groen golvend tapijt met plukjes struik en toefjes bos. In de verte grotere bospartijen. Het landschap is nauwelijks bebouwd. Een vaststelling die verbaast, enigszins bevreemdt. Maar dit is wel degelijk een stuk Vlaanderen.

‍

Residence Vancoppenolle is situated on a narrow plot, on top of a slope. The undulating landscape is bordered by trees on the hill beyond the valley. This is the marvellous landscape of the Flemish Ardennes. Far from the major roads, life is peaceful here.

A path leads to a simple cedarwood  volume. It deprives the visitor of a view of the landscape. On the streetside the box is completely closed, apart from a small low corridor that runs right through it, cutting a fragment from the landscape on the other side. To tease the visitor, the architect grants him just a glimpse of the view.

The house is partially dug into the hill. The entrance is situated at the front on the first floor, on the right side of the narrow corridor. The hall is low and small. A narrow spiral staircase caught in a closed steel tube leads you down. In the tube, you are completely deprived of sight. Once you get down, the surprise is big: through a fully glazed back wall the landscape enfolds in all its majesty. A wavy geen carpet with groups of shrubs and forest, in the distance: larger woodlands. The landscape is barely cultivated. A finding that surprises, somewhat astonishes. But this is indeed a part of Flanders.

‍

^CREDITS
Status : 1992-1994
Team: Frank Delmulle
Klant : Privaat
Fotografie: Bart Vanleuven
Tekst: Guy Goethals

‍

^PUBLICATIES
De Morgen, 1996: 'Een architect gaat ondergronds' / Riant Wonen, 1997: 'Genesteld in het landschap' / Goed Wonen, 1999: 'Van het rationele tot het emotionele'