‍

Het gebouw is ingeplant tussen bestaande woningen. Het programma omvat de woonruimte voor een hedendaags gezin met 2 kinderen.
Twee basiswanden, ontstaan uit de geografie van de plaats, verankeren het gebouw met de grond. Deze wanden bewegen zich tussen de bestaande belendende gebouwen en staan er volledig los van.

De afstand tot het gebouw links manifesteert zich als een hellend vlak en toegang tot de op de kelderverdieping gelegen carport.
De afstand tot het gebouw rechts is gearticuleerd door een vide over de volledige hoogte en via de doorgang naar het op de kelderverdieping gelegen atelier. Vanuit de inkomruimte wordt zó, zonder het leefgebeuren te storen, het atelier via deze circulatie bereikt.

Volgens de stedenbouwkundige voorschriften is het terrein bestemd voor de bouw van een hoofdgebouw over twee verdiepingen met een achtergebouwde keuken over één verdieping. Het hoofdgebouw situeert zich tussen de basiswanden. De keuken is uit het hoofdvolume geschoven en vult de ruimte tussen basiswand en rooilijn over één verdieping.

De basiswand zuid is de zonnewand en daardoor binnen en buiten geel gepleisterd. In deze wand zijn enkel summiere openingen gelaten wat een optimale privacy garandeert ten opzichte van de zichten van de buur.
De basiswand noord is een tussendraagwand en donker gecementeerd waarlangs licht en zon door de open structuur van deze wand naar binnen valt.

Op de verdieping aan de straatkant liggen de kamers achterin, zodat de daardoor ontstane dakoversteek als zonnewering fungeert.
De zonnewand is ter hoogte van de verdieping zodanig uitgesneden dat het terras niet op straat ligt en een ultieme relatie tot de publieke ruimte ontstaat. De balustrade van dit terras loopt als het ware verticaal door in de wand, en steunt alzo het dak.

De straatgevel op het gelijkvloers laat licht door maar filtert de buitenwereld weg zodat een ijle, diffuse relatie ontstaat.
De tuingevel is beglaasd. De dakrand weerspiegelt de pannendaken van de omliggende gebouwen.

De inkom is gesitueerd onder een luifel, twee meter hoog, overgangskleur zalm, doorlopend over de volledige breedte, en creëert een spanning tussen woonruimte en buitenruimte.

‍

^CREDITS
Status : 1987-1988
Team:  Frank Delmulle, Luc Reyn
Klant: Privaat
‍

^PUBLICATIES
Baksteenprijs 1989 / Archis 1989 / Weekend Knack - Speciaal Wonen 1990: 'Karakter en kleur' / Bouwen met beton 1990 / De Standaard 1991: ‘Evenwicht door tegenstellingen’ / Jaarlijkse kunstgids 1993: 'Jonge architecten, nieuwe perspectieven' / Hedendaagse architectuur in België 1995 / Panorama 1996: 'De 10 kleurrijkste huizen van Vlaanderen'

‍